E schöni Bescherig

U aagfange hets scho am Morge vo dem Tag mitem heilige Aabe, womer in Xingping si a d’Bösstation gjuflet, füre Bös z’verwütsche wonis a Bahnhof hätt gfahre. Wobii, aafa jufle heimer eigentlech ersch womer hei realisiert, dass dr Bös womer hätte wöue näh, scho isch wäg gsi u dr nächscht ersch ire Haubschtung isch gfahre – u das definitiv isch z’spät gsi füre Chinesisch Superschnäuzug z’verwütsche womer hätte wöue näh für zrügg uf Guilin zga. De heimer eis, zwöi, viellech o (aber höchschtens) drü Bärndütschi Chraftusdrück speter müesse mache, was für angeri säubstverständlech isch, für üs aber nume im üsserschte Usnahme-Notfau i Frage chunnt: es Taxi näh. U de hets glängt u mir si rechtzitig wider z’Guilin gsi. Das hetnis gfröit.

No meh gfröit hetnis, dassmer trotz dr Ussag vo gfüeuhte 500 Taxifahrer ‘es fahre hie keni Bösse’, hei Bösse gfunge am Bahnhof Guilin. Womer ono grad dr richtig Bös gfunge hei u dä säb glii eis isch gfahre, heimer üses Glück bau nid chönne fasse. ‘Das cha nume am 24. Dezember lige, dem bsungerige Tag!’, heimer dänkt. Dasses eifach sone gwöhnleche Stadtbös isch gsi u dasser e Viertuschtung ender isch gfahre ausnis aui hei gseit gha, hetnis nume hurti stutzig gmacht. När simer eifach i di Woge vo Glück iitoucht u froh gsi, dassmer de rechtzitig i dem Dorf mit Name Dazhai (大寨) grad ungerhaub vo dene schöne Riisterrasse aachöme. Es het nämlech no e angerhaubstündige Ufstig dür di Terrasse, bis zur Ungerkunft womer füre Heilig Aabe u Wiehnachte buechet hei, ufnis gwartet.

Nachere Haubschtung Fahrt heimer gmerkt dassmer lätz si, nachere Schtung simer ar Endstation aacho u nachere witere Haubschtung simer wider z’Guilin am Bahnhof gstange. Z’Ungloublechschte vom Ungloubleche isch iiträtte – es git doch tatsächlech e Kommune in Guilin wo genau gliich heisst wi das Dorf.

Aber no bevornis dr Gloube a Heilig Aabe het wöue entgleite u witeri Fluechwörter über üsi Lippe hei wöue cho, heimernis bchiemet, mehreri Mau töif ii- u usgschnuufet u när e Nacht im Zentralhostel vo Guilin buechet.

E schöni Bescherig

Doch no Wiehnachte gha

Zwöite Versuech. Zwe Sitzplätz im Bös heimer no geschter reserviert und im Hostel hetme üs gseit, de Bös fahri bim Xiangjang Restaurant bzw. me seit o Hong Kong Hotel. Das het ja scho wider chli gspässig tönt, aber mir heinis mau nid la drusbringe u si locker flockig druf los. 10er Bös heimer gfunge, bi dere Hautesteu wome üs het gseit, simer usgstige u när hetsim böset. Weder es Hong Kong Hotel no es Restaurant mitem besagte Name hets dert gha, niene. Drfür e Bösbahnhof - aber ke Bös uf Dazhai. D’Urueh wo het wöue ufcho, heimer mit Leerschlücke afe no chönne ungerdrücke. Passante frage hetnis du schlussendlich doch no zum Hong Kong Hotel gfüehrt. U dert simer när gsi, mir und e Parkplatz voreme Restaurant bzw. Hotel und e suurniblige Sicherheitsbeamte wo aues angere aus i Feschttagsluune isch gsi. Ke Tafele wo hätt aadütet, dass da e Bös hautet, nüt. Hmm. Wo churz vor de Zähne es Bössli isch cho z’fahre isch Fröid ufcho. Aber nume gaanz gaanz langsam; mir hei afe gwüsst wi schnäu dasses cha ändere. Aber de Bös isch i z’richtige Dorf gfahre. Doch no Wiehnachte gha.

Bis ganz z’oberscht a Rand vo dene Riisterrasse

U so heimer di letschte Täg vom 2017 doch no chönne gniesse…

Schwein gha!